ปิดกิจการชั่วคราว นายจ้างควรทำอย่างไร
เมื่อ บริษัท ต้องเผชิญวิกฤตการณ์อย่างหนักในการดำเนินกิจการ จนมีเหตุอันควรให้ต้องหยุดกิจการบางส่วน หรือทั้งหมด เป็นการชั่วคราว เช่นประสบภาวะขาดทุน เป็นหนี้ค่าวัสดุ หรือลูกค้ายกเลิกคำสั่งซื้อ ทำให้คำสั่งซื้อลดลง เมื่อ งาน มีน้อย ลูกจ้างมีมาก จึงจำเป็นต้องประกาศหยุดการดำเนิน งาน ชั่วคราวเพื่อแก้ไข คลี่คลายสถานการณ์ให้บรรเทาเบาบางลง ก่อนพร้อมเปิดดำเนินการอีกครั้ง
ในกรณีที่ต้องการปิดกิจการชั่วคราว นายจ้าง ควรทำอย่างไรให้ถูกต้องตาม กฎหมาย เพื่อไม่ให้เกิดการประท้วงของเหล่า พนักงาน ว่าไม่ได้รับความเป็นธรรมจากนายจ้าง
- เหตุที่นายจ้างใช้อ้างในการปิดกิจการชั่วคราว ต้องเกิดจากการประสบปัญหาในการดำเนินการอันเป็นเหตุสมควรให้ต้องปิดกิจการ
- ตามพ.ร.บ. คุ้มครองแรงงานฯ มาตรา 75 กำหนดว่า ตลอดระยะเวลาที่นายจ้างให้ลูกจ้างหยุด งานชั่วคราว นั้น นายจ้างมีหน้าที่ต้องจ่ายเงินให้แก่ลูกจ้าง ไม่น้อยกว่าร้อยละ 50 ของค่าจ้างในวันทำงานที่ลูกจ้างได้รับก่อนที่นายจ้างจะหยุดกิจการ
- หากตรวจสอบพบว่านายจ้างแจ้งเหตุจำเป็นที่ต้องปิดกิจการเป็นความเท็จ ลูกจ้างมีสิทธิฟ้องร้องต่อศาล แรงงาน เพื่อเรียกร้องค่าเสียหาย และสิทธิประโยชน์ต่าง ๆ ตามข้อตกลงที่นายจ้างให้ไว้ได้
- การให้ลูกจ้างหยุด งานชั่วคราว ในกรณีนี้ ต้องไม่เลือกปฏิบัติว่าลูกจ้างนั้นเป็นกรรมการลูกจ้างหรือไม่ มิฉะนั้นอาจเข้าหลักเกณฑ์พ.ร.บ. แรงงานสัมพันธ์ ฯ มาตรา 52 ใน ซึ่งว่าด้วยการคุ้มครองลูกจ้างที่เป็นกรรมการลูกจ้างให้พ้นจากการถูกกลั่นแกล้งจากนายจ้าง เพื่อบีบให้ออกด้วยการลดค่าจ้าง ลงโทษ หรือขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่ จนลูกจ้างทนไม่ไหว ต้อง ลาออก จาก งาน ในที่สุด ทั้งนี้มาตรา 52 ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่นายจ้างประสบวิกฤตการณ์ ในการดำเนินธุรกิจจนต้องหยุดดำเนินการชั่วคราวแต่อย่างใด
ทั้งนี้ การเลิกจ้างมีกระบวนการที่ซับซ้อนมากมาย ซึ่งมีวัตถุประสงค์ เพื่อคุ้มครองลูกจ้างไม่ให้ถูกนายจ้างเอาเปรียบ และเลิกจ้างอย่างไม่เป็นธรรม ดังนั้นหากบริษัทประสบปัญหาอย่างหนัก การปิดกิจการชั่วคราวจึงเป็นทางออกหนึ่งที่ยุติธรรมต่อทั้งสองฝ่าย