ทำไมต้องมีการพัฒนาบุคคล
คนบางคนเริ่มต้นในโลกของอาชีพ ตั้งแต่ที่ยังไม่มีความรู้และประสบการณ์เท่าใดนัก เมื่อเวลา ผ่านไปความรู้และประสบการณ์ก็เพิ่มขึ้น ในขณะเดียวกันบางคนเริ่มทำงานในโลกอาชีพพร้อมๆ กับคนอื่น ประสบการณ์เพิ่มขึ้นแต่ความรู้เท่าเดิม และยังมีบางคนที่ความรู้และประสบการณ์ ยังน้อยเท่าเดิม ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงไปทุกวัน ส่งผลให้มีความรู้และ ประสบการณ์น้อยกว่าความก้าวหน้านั้นด้วยซ้ำไป
มนุษย์เป็นทรัพยากรที่ยืดหยุ่นได้ หากใช้เป็นก็จะเกิดคุณประโยชน์มากมาย แต่หากใช้ไม่เป็นก็อาจ ก่อให้เกิดโทษมหันต์ ซึ่งธรรมชาติได้สร้างสมดุลให้แก่ตัวเอง โดยการให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตและสิ่งไม่มีชีวิต ซึ่งในบรรดาสิ่งมีชีวิต นั้น คนเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีอำนาจที่สุด หากบุคคลใดสามารถสร้างความผสมผสานระหว่างสิ่งมีชีวิตกับสิ่งที่มีชีวิตด้วย กัน และสิ่งมีชีวิตกับสิ่งไม่มีชีวิตได้อย่างเหมาะสมที่สุด บุคคลนั้นก็จะกลายเป็นผู้ชนะนิรันดร์
ดังที่กล่าวมาในข้างต้นนั้น คนจะมีค่าหรือไม่มีค่า จะเป็นคุณหรือจะเป็นโทษ ขึ้นอยู่กับคุณภาพเฉพาะตัวของบุคคลนั้น โดยมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถเรียนรู้และฝึกฝนได้ จากสภาพกำเนิดที่มีแต่ตัวเปล่า อาจกลายเป็นปราชญ์ จนถึงคนไม่เต็มคน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมรอบตัวของบุคคลนั้นที่ช่วยเป็นปัจจัยเสริมใน การสร้างพฤติกรรม และปัจจัยลิดรอนพฤติกรรม ดังนั้นการจัดสรรสิ่งแวดล้อมของคนอย่างมีแบบแผนโดยการจัดกิจกรรมสอดแทรกเข้า ไปในกระบวนการปะทะสัมพันธ์ ระหว่างมนุษย์ เพื่อให้คนเกิดความเปลี่ยนแปลงในด้านพฤติกรรมให้มีความรู้มากยิ่งขึ้น มีทัศนคติที่ถูกต้องขึ้น มีความชำนาญ มากขึ้น และมีนิสัยในการดำรงชีวิตได้ดีขึ้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้เราเรียกว่า “การพัฒนาบุคคล”
การที่มีบุคลากรที่ไม่ได้รับการพัฒนา จะทำให้ธุรกิจไม่มีการพัฒนาไปด้วยและไม่สามารถตามคนอื่นทัน ซึ่งการมีกำลังคนที่ได้รับการพัฒนาไม่เพียงพอนั้น ทำให้เกิดอุปสรรคในการพัฒนาธุรกิจ โดยการมีกำลังคนที่ไม่ยอมรับ การพัฒนา การบริหารงานที่สวนทางปลายหอกและคมดาบของคู่แข่ง รวมทั้งเป็นการมีกำลังคนที่วิ่งหนีการพัฒนาทำให้ เกิดสภาวะ “หลงป่าการจัดการ” หากตระหนักในเรื่องนี้ได้แล้ว จะไม่มีการพัฒนาบุคคลได้อย่างไร ซึ่งการพัฒนา บุคคลจะช่วยให้คนสามารถพัฒนาตัวเองได้อย่างมีระบบ และมีประสิทธิภาพมากขึ้นส่งผลต่อธุรกิจอีกด้วย