พระราชบัญญัติสถาบันคุ้มครองเงินฝาก
เมื่อเดือนสิงหาคมที่ผ่านมานี้ เพิ่งมีการบังคับใช้พระราชบัญญัติใหม่ล่าสุดทางการเงิน คือ พระราชบัญญัติสถาบันคุ้มครองเงินฝาก พ.ศ. 2551 ซึ่งกำหนดขึ้นมาเพื่อเป็นการคุ้มครองเงินฝากให้แก่ผู้ฝากเงินกับสถาบันการเงินที่อยู่ในระบบ ให้ได้รับเงินคืนโดยเร็วที่สุด ในกรณีที่สถาบันการเงินถูกสั่งปิดกิจการ และเพื่อทำให้สถาบันการเงินบริหารเงินด้วยความระมัดระวัง โปร่งใสและแข่งขันกันในเชิงคุณภาพ เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้กับผู้ฝาก เป็นการสร้างวินัยทางการเงินและความเข้มแข็งของสถาบันการเงิน โดยวงเงินจ่ายคืนแก่ผู้ฝากที่กำหนดไว้ตาม พระราชบัญญัติฉบับนี้ มีดังนี้
ปีที่ | ระยะเวลา | จำนวนที่คุ้มครอง |
1 | 11 สิงหาคม 2551 – 10 สิงหาคม 2552 | ทั้งจำนวน |
2 | 11 สิงหาคม 2552 – 10 สิงหาคม 2553 | 100 ล้านบาท |
3 | 11 สิงหาคม 2552 – 10 สิงหาคม 2554 | 100 ล้านบาท |
4 | 11 สิงหาคม 2552 – 10 สิงหาคม 2555 | 50 ล้านบาท |
5 | 11 สิงหาคม 2555 เป็นต้นไป | 1 ล้านบาท |
ตามตารางข้างต้นสามารถอธิบายได้อย่างง่าย ๆ ตามตัวอย่างต่อไปนี้
นายโต้งมีบัญชีเงินฝากในธนาคาร ก.ไก่ สาขาตลิ่งชัน 650,000 บาท สาขาสาทร 500,000 บาท ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2551 หากธนาคาร ก.ไก่ปิดกิจการ นายโต้งจะได้รับเงินคืนเต็มจำนวน คือ 1,100,000 บาท แต่หากธนาคาร ก.ไก่ปิดกิจการลง ณ วันที่ 31 ธันวาคม 2555 นายโต้งจะรับเงินคืน 1,000,000 บาท ส่วนที่เหลือต้องรอรับจากการเฉลี่ยคืนจากทรัพย์สินของธนาคารก.ไก่
และเนื่องจากเป็นการคุ้มครองเงินฝากต่อรายผู้ฝากต่อสถาบันการเงิน ดังนั้นหากนายโต้งมีบัญชีเงินฝากในธนาคารอื่น ๆ อีกก็จะได้รับการคุ้มครองครอบคลุมสถาบันการเงินในระบบทุก ๆ แห่ง
หลายคนอาจสงสัยว่า ทำไมจึงกำหนดตัวเลขวงเงินจ่ายคืนไว้ที่ 1 ล้านบาท นั่นเป็นเพราะโครงสร้างเงินฝากในระบบสถาบันการเงินในประเทศไทย (ไม่รวมถึงเงินฝากในสถาบันการเงินเฉพาะกิจของรัฐ) มีจำนวนประมาณ 6.5 ล้านล้านบาท เป็นบัญชีเงินฝากทั้งสิ้น 73.3 ล้านบัญชี โดยบัญชีเงินฝากส่วนใหญ่จะเป็นบัญชีที่มีเงินฝากไม่เกิน 1 ล้านบาท ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 98.827 ของบัญชีเงินฝากทั้งระบบ
เพื่อเป็นการคุ้มครองผู้ฝากเงินรายย่อย ซึ่งถือเป็นผู้ฝากเงินส่วนใหญ่ในระบบ สถาบันคุ้มครองเงินฝากจึงกำหนดวงเงินจ่ายคืนไว้ที่ 1 ล้านบาท เพื่อให้ครอบคลุมผู้ฝากเงินรายย่อยทั้งหมดอย่างครบถ้วน
